Implanty okołocewkowe stosuje się w przypadku wysiłkowego nietrzymania moczu, niepoddającego się klasycznym technikom leczenia. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym (pacjentka jest świadoma) i polega na wstrzyknięciu środka wypełniającego pod śluzówkę cewki moczowej - zmniejszając tym samym światło cewki moczowej. Środek ten wprowadzany jest do pęcherza moczowego za pomocą specjalnego urządzenia - cystoskopu. Cystoskop zawiera kamerę, dzięki czemu możliwe jest dokładne obejrzenie cewki moczowej oraz wnętrza pęcherza moczowego. Zastosowanie implantów okołocewkowych polecane jest osobom starszym i z nadwagą oraz tym chorym, u których doszło do zaburzeń unerwienia i zmniejszenia napięcia mięśni zamykających cewkę moczową (między innymi chorzy z cukrzycą, w porażeniach nerwowo - mięśniowych, przewlekle leżący).
Leczenie toksyną botulinową stosuje się w przypadku pacjentek z zespołem pęcherza nadreaktywnego, u których nie uzyskano satysfakcjonującej poprawy po leczeniu farmakologicznym. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym i polega na podaniu toksyny botulinowej do mięśniówki pęcherza moczowego, powodując częściowe jego porażenie. Zabieg ten zapobiega niekontrolowanym skurczom pęcherza moczowego składającym się na zespół pęcherza nadreaktywnego.
Podanie toksyny botulinowej (botoks) w przypadku leczenia nietrzymania moczu jest metodą nieinwazyjną i odwracalną. Terapia z zastosowaniem tego leku w grupie chorych z naglącym nietrzymaniem moczu przynosi bardzo dobre wyniki leczenia i powoduje poprawę jakości życia. Zaletą botoksu jest fakt, że po jednorazowym podaniu efekt leczniczy utrzymuje się nawet przez 9 - 12 miesięcy.
Korzyści:
Zagrożenia:
Piśmiennictwo:
- Alas AN, Anger JT. Management of apical pelvic organ prolapse. Current urology reports. 2015 May;16(5):33.
- Shepherd JP, Carter-Brooks CM, Chermanksy C. A cost-effectiveness analysis of Onabotulinumtoxin A as first-line treatment for overactive bladder. International urogynecology journal. 2018 Apr 18.