Laparoskopia to wziernikowanie jamy otrzewnej za pomocą instrumentu optycznego wprowadzonego przez powłoki brzuszne. Kamera wprowadzana jest najczęściej przez pępek, a pozostałe narzędzia przez jedno, dwa lub trzy wkłucia jedno - centymetrowe zlokalizowane w okolicy podbrzusza. Za pomocą wtłoczonego do jamy brzusznej CO2 uzyskujemy odmę otrzewnową , czyli „przestrzeń wewnątrz” Pacjenta potrzebną do bezpiecznego przeprowadzenia operacji. Wszystkie tego typu zabiegi wykonywane są w znieczuleniu ogólnym.
Na kolejnych zdjęciach wizualizacja i opis etapów wykonywania laparoskopii.
1. Nacięcie skóry w pępku - około 10 mm
2. Wprowadzanie igły Veressa
3. Kontrola prawidłowości założenia igły Veresa - opadanie płynu w strzykawce potwierdza założenie igły do jamy otrzewnowej.
4. Insuflacja ( wpompowywanie ) dwutlenku węgla CO 2 do jamy otrzewnowej celem uzyskania odmy, czyli „przestrzeni wewnątrz” pacjentki umożliwiającej wykonanie operacji.
5. Uwypuklenie powłoki brzusznej po zakończeniu podawania dwutlenku węgla do jamy otrzewnowej.
6. Wprowadzanie do jamy otrzewnowej trokaru głównego - „optycznego”, przez który zakładana jest optyka laparoskopu wraz z kamerą endoskopową podłączoną do toru wizyjnego.
7. Wprowadzenie laparoskopu z kamerą do jamy otrzewnowej.
8. Ocena wnętrza jamy otrzewnowej i miednicy mniejszej na ekranie monitorów zamieszczonych na sali operacyjnej.
9. Nacięcie skóry długości 5 mm celem wprowadzenie trokaru bocznego od strony operatora.
10. Sposób wprowadzania trokaru bocznego od strony operatora przez 5 mm nacięcie na skórze.
11. Wprowadzanie trokaru od strony lekarza asystującego przy operacji.
12. Sposób wprowadzania trokaru centralnego przez 10 mm nacięcie na skórze.
13. Rozmieszczenie pozostałych trokarów bocznych - nacięcia skóry 5 mm oraz centralnego - nacięcie skóry 10 mm, przez które do jamy otrzewnowej wprowadzane są endoskopowe narzędzia chirurgiczne.
14. Narzędzia laparoskopowe wprowadzone do wnętrza jamy otrzewnowej
15. Zespół operacyjny wykorzystuje podczas operacji tor wizyjny za pośrednictwem, którego „obserwuje” na ekranie monitora narządy miednicy mniejszej i wnętrze jamy brzusznej wykonując poszczególne etapy operacji np. laparoskopowego usunięcia macicy z powodu mięśniaków.
W krajach rozwiniętych laparoskopia jest podstawową metodą leczenia operacyjnego z uwagi na większe korzyści w porównaniu do operacji metodą klasyczną. W metodzie klasycznej konieczne jest otwarcie jamy brzusznej przez „szerokie” około 15 – 20 centymetrowe nacięcie skóry brzucha w dwojaki sposób : poprzecznie nad spojeniem łonowym lub w linii prostej od spojenia łonowego do pępka. Z uwagi na niewielką inwazyjność zabiegu laparoskopowego (powłoki brzuszne są przecinane na długości 5 do 10 milimetrów) nasze Pacjentki zyskują lepsze samopoczucie pooperacyjne i szybki powrót do aktywności zawodowej. Laparoskopia nie pozostawia również rozległych blizn pooperacyjnych, co jest niezwykle ważne dla większości kobiet w zakresie poczucia ich atrakcyjności i dobrej samooceny. Po operacjach laparoskopowych, w przeciwieństwie do operacji z otwarciem jamy brzusznej, istnieje zdecydowanie mniejsze prawdopodobieństwo powstania zrostów miednicy mniejszej. Zrosty takie niejednokrotnie są przyczyną dolegliwości bólowych, a u kobiet w wieku rozrodczym mogą być przyczyną niepłodności.
W Klinice wykonujemy następujące zabiegi metodą laparoskopową:
- całkowite wycięcie macicy (z przydatkami lub bez)
- nadszyjkowe wycięcie macicy (z przydatkami lub bez)
- operacje w zaburzeniach statyki narządów płciowych (metoda Dubuisson) i nietrzymaniu moczu
- leczenie endometriozy
- wyłuszczanie torbieli/ guzów przydatków
- wyłuszczanie mięśniaków
- laparoskopia diagnostyczna (diagnostyka niepłodności)
Korzyści metody w porównaniu do operacji klasycznych „metodą otwarta" to:
- brak rozległych blizn pooperacyjnych
- szybki powrót do aktywności życiowej i zawodowej
- mniejsze pooperacyjne dolegliwości bólowe
- mniejsze dolegliwości bólowe.
- mniejsze ryzyko zakażenia rany pooperacyjnej, mniejszy odsetek gorączki
pooperacyjnej
- krótszy pobyt w szpitalu
Zagrożenia metody:
- w sytuacji znacznie powiększonej macicy, zmienionej przez liczne mięśniaki istnieje
ryzyko konwersji operacji z laparoskopii do laparotomii, czyli otwarcie jamy brzusznej.
- uszkodzenie jelit (mechaniczne lub termiczne, czasem ujawniające się kilka tygodni
po operacji)
- krwawienie i konieczność otwarcia jamy brzusznej
- uszkodzenie moczowodów (mechaniczne lub termiczne)
- uszkodzenie pęcherza moczowego
- zagrożenia związane z morcelacją ( sprawdź w osobnym linku na stronie Kliniki -
morcelacja)
Literatura:
- Kilinkaslan H, Cipe G, Aydogdu I, Sarac F, Toprak H, Ari E. Pure laparoscopic management of a giant ovarian cyst in a adolescent. Am J Case Rep. 2014; 15: 4-6.
- Brosens IA, Campo R, Gordts S, Brosens JJ, An appraisal of the role of laparoscopy: past, present, and future. Int J Gynaecol Obstet. 2001 Sep; 74 Suppl 1:S9-S14.
- Bhave Chittawar P, Frank S, Pouwer AW, Farquhar C. Minimally invasive surgical techniques versus open myomectomy for uterine fibroids. Cochrane Database Syst Rev. 2014 Oct 21;(10)
- Sinha R, Swarnasree G, Rupa B, Madhumathi S. Laparoscopic hysterectomy for large uteri: Outcomes and techniques. J Minim Access Surg. 2018 Mar 23.